Een mislukte comeback

Inflatie: mag het iets minder zijn?

Gingen de Europese beurzen gisteren gebukt onder een lichte vorm van deprimitis, Wall Street probeerde er toch nog het beste van te maken. Steeg de Amerikaanse inflatie in maart tot 8,5%, het hoogste cijfer sinds de vroege jaren ’80, de kerninflatie (dat is de inflatie zonder volatiele voedsel- en energieprijzen), bleef beperkt tot 6,5% en dat was net iets minder dan waar de doorsnee econoom voor vreesde. Maar dat laatste bleek onvoldoende gewicht in de schaal te werpen om de koersen in het groen te houden. Zeker toen ook nog de Russische president Poetin ten tonele verscheen om de wereld mee te delen dat hij weinig of geen vooruitgang ziet in de onderhandelingen met Oekraïne en dat hij de oorlog niet zal staken vooraleer hij zijn doel heeft bereikt.

Geen cadeau

Zolang de wereld en vooral Europa geen echt alternatief heeft voor Russisch gas en olie zal het Russisch-Oekraïens conflict zorgen voor aanhoudend hoge energieprijzen die op hun beurt andere prijzen de hoogte injagen. Voor wie schulden heeft, kan die inflatie zo nog zijn voordelen hebben, maar voor de economie is het zeker geen cadeau. Dat bleek gisteren ook uit wat de Banque de France gisteren aankondigde. De economische groei bij onze zuiderburen zal in het eerste kwartaal wellicht amper de helft bedragen van wat eerder werd vooropgesteld. Inflatie holt immers de koopkracht uit. En minder koopkracht betekent minder vraag en dus rinkelt de kassa minder dan voorheen. Dat houdt slecht nieuws in voor de bedrijfswinsten.

De inflatie trotseren: het kan

We mogen natuurlijk niet alle bedrijven over dezelfde kam scheren. De luxegroep LVMH bijvoorbeeld, wiens klanten niet meteen om geld verlegen zitten, publiceerde gisteren prima kwartaalcijfers. En dat zal ongetwijfeld ook voor andere bedrijven gelden die hun gestegen productiekosten zonder problemen kunnen doorrekenen aan hun klanten. Maar niet iedereen zit in die comfortabele positie. Bovendien is het uitkijken wat de centrale banken met die hoge inflatie gaan doen. De rente optrekken is het meest probate medicijn, maar ieder medicijn heeft zijn bijwerkingen en in dit geval zou dit wel eens een forse afremming van de economische groei kunnen zijn. Daar zitten bedrijven evenmin op te wachten.

Dansen op een slappe koord

Voor de centrale banken die het rentebeleid uitstippelen wordt het dus dansen op een slappe koord. Enerzijds willen ze de inflatie een halt toeroepen, maar anderzijds hebben ze geen zin de economie een bloedneus te bezorgen. Ook veel beleggers weten zich in die context niet meteen een houding aan te meten. Een zekere voorzichtigheid is aangewezen, maar een verlamming is te vermijden. De wereld draait verder en de meeste bedrijven zullen ook nu wel een mouw weten te breien aan de gewijzigde omstandigheden. Als de geschiedenis ons al iets leert, dan is het wellicht dat je de menselijke inventiviteit maar beter niet onderschat.