Tijd voor deals

“Up to Scott B”

Met deze woorden zond president Trump zijn minister van Financiën naar Genève om de onderhandelingen met China te openen over de invoerheffingen. Die hebben volgens een korte verklaring van diezelfde Scott B. gisteren tot een “substantiële vooruitgang” geleid. Vandaag raakte bekend dat voor een periode van 90 dagen beide landen hun wederzijdse importtarieven drastisch verlagen.

Een eerste deal

De Engelsen zijn er vorige week als eerste in geslaagd een deal met de Amerikaanse administratie te sluiten. Daarbij blijft een algemeen tarief van 10% van kracht. Maar het goede nieuws voor de Britten is dat zij ook tot 100.000 wagens  tegen dat tarief naar de VS zouden mogen exporteren en dat het tarief op hun staal zelfs wordt geschrapt.

Importtarieven om belastingverlagingen te financieren

Ook andere landen lijken aanstalten te maken om het met Trump op een akkoordje te gooien. Of een poging daartoe te wagen. Waartoe dit alles leiden zal, is tot nu toe onzeker. Maar in ieder geval is het duidelijk dat  de tarieven voor de VS-administratie niet enkel een onderhandelingswapen zijn maar ook een doel op zich. Ze hopen er wellicht mee de staatskas te spekken en zo de later op het jaar voorziene belastingverlagingen te financieren. 
In welke mate dat realistisch is, valt nog te bezien. Ook al omdat de precieze impact van al die heffingen op de Amerikaanse economie een grote onbekende is. Als die economie te zwaar afkoelt, dreigen ook heel wat andere belastinginkomsten onder druk te komen. En ook over de finale besparingen uit de, door Musk geleide, afslanking van de overheid, lopen de meningen uiteen. Onzekerheid blijft dus de enige zekerheid.

Is het herstel houdbaar?

Na het forse herstel bleven zowel de Europese als de Amerikaanse beurzen vorige week grotendeels ter plaatse trappelen. Trump heeft wel de pauzeknop ingedrukt,  maar waar hij deals sluit, blijven behoorlijk wat importtarieven overeind. En het overgrote deel van de economen gaat ervan uit dat die de Amerikaanse groei aanzienlijk kunnen vertragen, ja, zelfs lamleggen. Al is daar vandaag nog niet zo gek veel van te zien. De vooruitlopende indicatoren verzwakken, met het consumentenvertrouwen op kop. Maar waar de statistieken het hebben over harde gegevens, feiten dus, zien we dat het tot nu allemaal wel meevalt.

Laveren tussen inflatie en recessievrees

Dat maakt het er voor Jerome Powell, de voorzitter van de Amerikaanse centrale bank, allemaal niet makkelijker op. Enerzijds moet hij rekening houden met een opstoot van de prijzen. En die zou er met al die importtarieven wel vroeger kunnen komen dan verwacht. Anderzijds moet hij zijn beleid aanpassen aan een economie die potentieel ernstig kan verzwakken, maar dat momenteel nog niet echt doet. Die situatie zet hem aan tot enige voorzichtigheid waar het de verdere versoepeling betreft van zijn rentebeleid. Ondanks de politieke druk, wil hij eerst harde indicaties zien van een groeivertraging, alvorens de rente verder te verlagen. Mogelijk zal dat pas na de zomer zijn, in september. Een tweede verlaging zou dan later op het jaar volgen.
Naast de importtarieven op zich, is ook de wispelturigheid van het Amerikaanse beleid een remmende factor. Investeringen plannen is een moeilijke zaak als de kaarten voortdurend worden geschud. Voldoende in de markt blijven is zeker aangewezen, maar de nodige voorzichtigheid blijft geboden.