Een evenwicht tussen recessie, inflatie en rente

De algemene verwachting is dat die inflatie in Amerika over haar top is en dat de Amerikaanse centrale bank daardoor misschien niet tot het uiterste zal moeten gaan in het verhogen van haar beleidsrente. Dat zou het ideale scenario zijn. Als de Fed dat toch zou moeten doen, vreest de markt dat de economie dit niet de baas zou kunnen en in een recessie zou sukkelen.

Veel jobs, weinig werklozen

Gezien de recessievrees is het merkwaardig dat de sterke stijging van de aandelenmarkten in juli tot stilstand komt bij de bevestiging dat de economie best in goeden doen is. Het banenrapport op vrijdag bewees dat die economie nog steeds voldoende nieuwe banen kan creëren en dat de werkloosheid dus erg laag blijft. Maar dan bleek ook dat de bedrijven wat extra willen en moeten bieden om nieuwe werknemers te lokken: ook de lonen stegen. Die hogere lonen verwerken in de prijzen, kan de inflatie weer opdrijven en zo is de cirkel rond. Een te hoge Inflatie is slecht nieuws voor een goede economie; een te goede economie is slecht nieuws voor een leefbare inflatie. Wie daartussen een evenwicht wil vinden, moet van goeden huize komen.

Evenwicht tussen inflatie en rente

En dus voelen de beleggers dat de markt al een hele tijd in de ban is van dat evenwicht. Dat is in de eerste plaats van belang voor een stabiel niveau van de langetermijnrente. Want terwijl iedereen aanvoelt dat de huidige inflatieniveaus uitzonderlijk zijn, zijn de negatieve reële rentes dat minstens evenzeer. Deze eeuw lag in Amerika de rente op 10 jaar gemiddeld 0,8% hoger dan de inflatie. Momenteel is dat verschil 6,5% negatief!

De verwachting is dat op middellange termijn de inflatie weer haar gebruikelijke niveau zal bereiken. Dat leert ons in ieder geval de inflatieverwachting over 5 jaar. Die is het afgelopen jaar relatief stabiel gebleven rond de 2,3%. Hoe sneller de beleggers overtuigd geraken dat de Fed die inflatie zonder al te veel kleerscheuren weer op een normaal niveau kan krijgen, hoe beter voor de markten. De langetermijnrente zou in dat geval zelfs niet zo gek veel moeten stijgen om weer op die historische verhouding uit te komen.

Evenwicht tussen rente en aandelen

Dat evenwicht is ook iets waar de aandelenmarkten naar op zoek zijn. Want de afgelopen maanden was duidelijk te zien dat die aandelenmarkten perfect omgekeerd evenredig evolueerden met de rentevoeten. Of toch op zijn minst die van de sectoren zoals IT die de markt richting geven.

Zoals hier al vaak beschreven, wordt hun toekomstige winst op basis van die lange termijnrente naar vandaag verdisconteerd. Hoe hoger die rente, hoe minder waarde die toekomstige winst nu heeft, en dus hoe lager de theoretische waarde van het aandeel. Op die manier hebben dus ook aandeelhouders alle baat bij een stabiele rente. De volatiliteit op de beurzen is minstens deels een gevolg van de bokkesprongen van de rente.

Dit alles is grotendeels theorie en vooral van toepassing op de VS. Doorgaans volgt op economisch vlak de rest van de wereld de grote broer. Vandaar dat het inflatiecijfer van vandaag weer zo belangrijk is. Hopelijk blijven we daarnaast gespaard van geopolitieke spanningen. Die kunnen het bereiken van al die evenwichten alleen maar bemoeilijken en uitstellen.