Einde aan de zomerrust

Nu we de traditioneel meest volatiele periode van het jaar aanvatten liggen er nog heel wat onzekerheden op tafel. Het onderliggende economische en winstscenario blijft positief. Maar de maand augustus en het najaar riskeren toch wat turbulenter te zijn.

Hogere inflatiecijfers voor een data dependent Fed

Woensdag liet de Federal Reserve de rente ongewijzigd. Met een stemming van 9-2 zagen we de meest verdeelde Fed in heel veel jaren. Maar de boodschap was toch wel dat er nog niets beslist is over en mogelijke renteverlaging in september. Om het met fedspeak te zeggen: de Amerikaanse centrale bank is wat men noemt data dependent. Het zal van de inkomende cijfers tussen nu en de meeting in september afhangen of de rente naar beneden kan.

In dit opzicht was de hoger dan verwachte inflatie en de lager dan verwachte initial jobless claims geen goed nieuws. Het banenrapport op vrijdag was dan weer aan de zwakke kant. Niet alleen werden er vorige maand minder nieuwe jobs “gecreëerd” dan verwacht. Maar wat de markt deed schrikken was de neerwaartse herziening met maar liefst 250,000 voor de voorbije maanden. En dit geeft meteen het probleem van dit cijfer aan. Iedere maand zit iedereen reikhalzend uit te kijken naar het cijfer en reageert de markt fors op een paar duizenden eenheden meer of minder. Maar dan worden er ineens 250,000 van het  totaal afgehaald. Dat is zeker niet de eerste keer. Wat er ook mogen van zijn: we kijken ineens naar een veel zwakkere arbeidsmarkt en dat maakt een renteverlaging in september of oktober een stuk waarschijnlijker. Normaal zou dit op de handelsvloer van Wall Street met slingers, confetti en ballonnen worden ontvangen. Toch was er weinig feest op de aandelenmarkten aan het einde van de week. En dat heeft waarschijnlijk te maken met wat commentaren en acties van de Mijnheer in het Witte Huis die we ondertussen al genoegzaam kennen.

Onzekerheden in tarieven- en grondstoffenland

De Amerikaanse president klopt zichzelf op de borst dat hij zoveel “trade deals” doet. Zo waren er onder andere  al de tarieven voor Europa, Japan en Zuid-Korea. Aan landen zoals Brazilië werden unilateraal, vaak hogere, tarieven opgelegd. Op het eerste zicht zijn de Verenigde Staten de grote winnaar in dit hele verhaal. Maar de realiteit is dat het de Amerikaanse consumenten en bedrijven zijn die het leeuwendeel van de tarieven betalen. Landen die de tarieven opgelegd krijgen worden “alleen” gepenaliseerd door minder vraag naar hun producten, een sterkere concurrentie en daardoor ook lagere winsten.

De grote verliezer is natuurlijk de wereldeconomie. Want tarieven vernietigen per definitie waarde en welvaart. Het grootste probleem is de onzekerheid. Wat is er nu juist beslist? Welke tarieven zijn nu op wat van toepassing? Rechtszekerheid is voor bedrijven extreem belangrijk om tot een investeringsbeslissing over te gaan. En kan iemand er nog zeker van zijn of zelfs in geloven dat de niveaus van de tarieven binnenkort niet weer aangepast worden?

Dat zagen we deze week nog maar eens in grondstoffenland. Eerst ging er een invoerheffing van maar liefst 50 procent geheven worden op koper. Om die te snel af te zijn werden er de afgelopen maanden honderd duizenden tonnen van koper opgeslagen in de Verenigde Staten. De prijs van koper was logischer wijze in de Verenigde Staten ook al een groot stuk hoger dan in de rest van de wereld. Maar dan kwam het bericht dat de heffing niet op koper of concentraten zou zijn maar wel op afgewerkte koperen producten en kabels. Gevolg was dat de koperprijs in minuten of zelfs seconden in Amerika 20 procent lager dook. Nooit gezien. Je zal maar eens een koperproducent zijn of een bedrijf waar koper een input is.

Hetzelfde kan gezegd worden voor andere grondstoffen. Op dit moment, binnen een paar uur kan het weer anders zijn, worden er aan Brazilië stevige heffingen opgelegd. Niet op appelsiensap maar wel op koffie. Het gevolg laat zich ook raden. De prijs van appelsiensap dook naar beneden en die van koffie schoot naar omhoog. Niets lijkt nog te ontsnappen aan de tarievenslag.

Als investeerder is het belangrijk het hoofd koel te houden en het bredere plaatje te blijven zien. We kijken momenteel naar een grote dislocatie in de kopermarkt. Veel spelers hebben posities ingenomen die zullen moeten gesloten worden. En er ligt veel te veel koper opgeslagen in de VS. Het zal een tijdje duren voordat die voorraden zijn weggewerkt. Maar in de rest van de wereld is er momenteel schaarste. En als je naar de vraag en het aanbod kijkt op wereldschaal dan zal er de komende jaren nog steeds onvoldoend aanbod zijn om aan de vraag te voldoen. Of met andere woorden, als de prijzen van koper gerelateerde investeringen door dit tijdelijke onevenwicht fors zouden gaan dalen, kijken we misschien naar een lange termijn opportuniteit.

Big Pharma in het vizier

Hetzelfde kan waarschijnlijk gezegd worden van de farmaceutische sector. Die deed het om allerlei redenen dit jaar op relatieve basis al niet zo goed. Maar ook hier is Donald Trump in zijn pen gekropen en heeft brieven laten sturen naar een 17 tal Amerikaanse en buitenlandse farma bedrijven met de vraag om de prijzen van hun geneesmiddelen fors te gaan verlagen. Het verhaal zou niet alleen maar gelden voor nieuwe geneesmiddelen maar ook alles wat nu al aan medicaid wordt geleverd zou een serieuze korting moeten krijgen.

Het idee van de Amerikaanse president is dat geen enkel geneesmiddel in de Verenigde Staten duurder mag zijn dan in het buitenland. En het verhaal zou niet volledig zijn zonder een deadline, in dit geval 60 dagen. Wie houdt het allemaal nog bij. De vraag is of dit allemaal juridisch afgedwongen kan worden, wetende dat Donald Trump zonder succes iets gelijkaardigs heeft proberen af te dwingen in zijn eerste ambtsperiode. Ondertussen staan de koersen van de farmasector weer onder druk…