Fed: De cyclus van renteverlagingen begint met een knal

50 basispunten

De langverwachte cyclus van renteverlagingen is eindelijk begonnen, en dat met een stevige knal. De markt was erg verdeeld in de aanloop naar de Fed-vergadering van september, met een kans van 50% op een verlaging met 25 basispunten en een kans van 50% op een verlaging met 50 basispunten.

De overgrote meerderheid van de economen, waaronder ook wij, verwachtte een verlaging met 25 basispunten. Een grotere verlaging zou immers kunnen suggereren dat de Fed toegaf achter de feiten aan te lopen of ergens bang voor te zijn. Hoewel ze erkende dat de economie er goed voor staat, koos de Fed er toch voor om groots uit te pakken met een verlaging met 50 basispunten, waardoor de federal funds rate uitkwam op een bandbreedte van 4,75% tot 5%. Hoewel de Fed van mening is dat de groei sterk is en de arbeidsmarkt solide blijft, ziet zij dat het inflatierisico is afgenomen terwijl het arbeidsmarkt risico is toegenomen. Daarom wil de verlaging met 50 basispunten niet zeggen dat de Fed gelooft dat er een recessie op komst is. Het betekent eerder dat ze erkent dat het desinflatieproces in volle gang is en dat zij er spijt van heeft dat zij in juli geen verlaging heeft doorgevoerd. Dat vermoeden wij toch.

Te hoge verwachtingen

De markt had in de aanloop naar de Fed-vergadering een zeer snelle cyclus van renteverlagingen ingeprijsd, met meer dan 50% kans op meerdere verlagingen van 50 basispunten na elkaar en verlagingen van 250 basispunten in de komende 12 maanden. De Fed heeft deze verwachtingen niet ingelost, wat leidde tot enige teleurstelling. De rente op langlopende obligaties steeg, waarbij aandelen de dag licht negatief afsloten.

Onze vooruitzichten

Wij betwijfelen of de Fed de rente in een tempo van 50 basispunten zal blijven verlagen. Dat zou de waarschijnlijke aanpak zijn bij een hoog recessierisico – wat niet ons basisscenario is. Wij hebben het gevoel dat de Fed de neutrale rente sneller dan verwacht wilde bereiken.

Daarom vervroegen wij onze verwachte reeks renteverlagingen, met de toevoeging van een verlaging met 25 basispunten tijdens de vergadering van november en het schrappen van een voor 2026 geplande verlaging met 25 basispunten. Het komt erop neer dat wij uitgaan van verlagingen met 25 basispunten tijdens de vergaderingen van november en december van dit jaar, gevolgd door een driemaandelijkse verlaging met 25 basispunten. Daardoor zou de beleidsrente tegen december 2025 op 3,5% uitkomen, dicht bij onze raming van de neutrale rente van 3,25%.

Implicaties voor de Amerikaanse rente

We verwachten dat de Amerikaanse langetermijnrente op korte termijn zal stijgen om drie redenen: 1) we denken niet dat de Fed de rente zo agressief zal verlagen als de markt verwacht, 2) de Amerikaanse verkiezingen kunnen leiden tot een hogere rentevolatiliteit, en 3) het aanbod van staatsobligaties zal waarschijnlijk hoog blijven, met het risico van een groter aanbod van obligaties in de tweede helft van 2025 als het tekort verder verslechtert. Wanneer de desinflatoire trend zich voortzet en de renteverlagingscyclus aan de gang is, zou de Amerikaanse 10-jaarsrente over een periode van 12 maanden moeten dalen. Onze doelstelling op 12 maand blijft 4%.

Welke activaklassen profiteren van renteverlagingen?

Met uitzondering van de Bank of Japan zijn de grote centrale banken een cyclus van renteverlagingen ingegaan. Hierdoor zijn de rendementen op zowel korte- als langlopende obligaties sinds april aanzienlijk gedaald.

Gezien de recente toename van de omvang van de balansen van de centrale banken van de G4 en de versoepeling van de bancaire kredietvoorwaarden, zouden de wereldwijde liquiditeits- en kredietvoorwaarden de komende maanden moeten  verbeteren. Nu we de laatste maanden van 2024 ingaan, zou dit de wereldwijde financiële markten moeten ondersteunen, met name aandelen, grondstoffen en bedrijfsobligaties,. Binnen bedrijfsobligaties geven we de voorkeur aan investment grade (hoge kwaliteit) boven high yield (hoog rendement).

Welke activaklasse zou beter moeten presteren?

Over de afgelopen negen cycli sinds 1980 hebben Amerikaanse obligaties (staatsobligaties en bedrijfsobligaties) gemiddeld beter gepresteerd dan Amerikaanse aandelen tijdens cycli van renteverlagingen. Dit is zowel het geval voor de prestaties een jaar na de eerste renteverlaging als voor de hele cyclus. Er is echter een verschil op basis van de reden voor de renteverlagingen van de Fed. In de meeste gevallen (zes van de negen) verlaagde de Fed de rente agressief vanwege een recessie. Dan presteerden obligaties beter dan aandelen omdat het risk-off sentiment domineerde. Bij de drie zachte landingen, waarbij de Fed de rente verlaagde vanwege een economische vertraging met een inflatie die onder controle was, presteerden aandelen echter beter dan obligaties. Momenteel zien we een grotere kans op een zachte landing dan een recessie (25% kans op een recessie in de komende drie tot zes maanden), wat onze mening ondersteunt dat aandelen beter zouden moeten presteren dan obligaties.