Zijn de hondsdagen voorbij?

De hondsdagen vinden hun oorsprong in het oude Egypte en Griekenland. Het is de periode waarin de heldere ster Sirius (volgens de Griekse mythologie de hond van de jager Orion) gelijk met de zon opkomt, waardoor die ster niet te zien is. Aangezien dat steeds in volle zomer is, geeft dat begrip ruimte voor verschillende interpretaties.

Zalig niets doen

Een eerste interpretatie slaat op gezellig luieren in de hete zomerzon. Niet voor onze contreien dit jaar, maar daar denkt men in Zuid-Europa wellicht anders over. Vertaald naar de beursvloer: er is weinig nieuws, nog minder handel en al geen volatiliteit. Hoe vaak hebt u dat laatste de afgelopen weken al gelezen? Vooral de Europese beurs trippelde in augustus met muizenstapjes van record naar record. En dat zorgde voor (lage) volatiliteitscijfers die we niet meer gezien hadden sinds maart vorig jaar.

Tot deze week. Tegenvallende cijfers over het Amerikaanse consumentenvertrouwen en extra Chinese overheidsregulering zorgden voor het einde van deze recordrace. En voor grotere intraday volatiliteit eerder deze week, zowel in Europa als Amerika.

Klaar voor het echte werk

In een andere interpretatie staan de hondsdagen voor dagen zonder inspanning, zonder werk. Het zou toch te warm zijn om efficiënt te werken. En iedereen lijkt op vakantie te zijn. Nieuwsarme dagen in de komkommertijd. Voor economisten en marktanalisten komt aan die periode volgende week een einde. Traditioneel zetten de centrale bankiers het nieuwe werkjaar in met hun bijeenkomst in Jackson Hole volgende week. Het belang daarvan kan nauwelijks overschat worden.

2013 scenario vermijden

Iedereen verwacht dat Jerome Powell daar een plan zal uitrollen om de massale steun aan de economie langzaam af te bouwen. Ideaal schetst hij een stapsgewijs proces van enkele jaren. Maar kan hij dat? Een analist omschreef zijn taak als “een megavliegtuig (de economie) in een dik wolkenpak (Covid, inflatie, …) veilig aan de grond proberen te krijgen (zonder beurscrash) zonder hulp van automatische piloot of correcte instrumenten (onzekerheid over de deltavariant)”.

Wat hij zeker wil vermijden, is een scenario zoals in mei 2013. Toen zijn voorganger Ben Bernanke zijn eerste tapering plannen bekendmaakte, steeg de Amerikaanse tienjaarsrente op nauwelijks 1 maand tijd van 1,6% naar 3%. Dergelijk renteniveau zou misschien niet eens zo abnormaal zijn bij de huidige economische groei- en inflatieverwachtingen. Anderzijds lijken de gevolgen van een dergelijk scenario door de enorme schuldgraad van de economie extreem moeilijk te dragen.

In de hit van Florence and the Machine uit 2008 stonden de hondsdagen voor ongeluk en tristesse: iedereen was met vakantie en de economie lag plat. Daar luidde het einde van de hondsdagen een begin van voorspoed en liefde in. Hopelijk is dat scenario de komende weken en maanden ook voor ons weggelegd.