Amerikaanse economie tussen hamer en aambeeld door de tarieven van Trump?

Buitenlandse producenten op de knieën?

Er gaat geen dag voorbij of Trump kondigt weer nieuwe tarieven aan als ultieme ondersteuning van de Amerikaanse interne groei. Maar wat is er van aan ? Welke impact hebben ze en vooral wie krijgt de rekening finaal gepresenteerd?

Laten we de tarieven voor staal en aluminium als voorbeeld nemen. Als de redenering van Trump zou kloppen, zouden zijn tarieven van 25% op de invoer van staal en aluminium grote overzeese producenten zoals Rio Tinto en ArcelorMittal zware schade toebrengen. Toch blijven de aandeelhouders van deze bedrijven eerder koelbloedig. Is het overmoed of volgen de beleggers de redenering van menig wereldeconoom dat de tarieven vooral de Verenigde Staten en dus de Amerikaanse gezinnen zouden schaden?

De tarieven treffen de voornaamste exporterende landen in dezelfde mate.  Trump heeft wel aangegeven dat hij mogelijk een vrijstelling verleent aan Australië. Maar zij vertegenwoordigen slechts 1,5% van de Amerikaanse aluminiumimport en een vergelijkbare minimale hoeveelheid staal.

Kan de VS zonder buitenlands aluminium en staal?

Hoe dan ook, de VS zelf zal de meeste impact voelen. Het is afhankelijk van Canada voor ongeveer een kwart van zijn staal en ongeveer 60% van zijn aluminiumimport. Het enige alternatief voor Canada zou China kunnen zijn. Dit land is momenteel wereldwijd dé topproducent van aluminium en staal.

Maar laat het doorbreken van de dominantie van de Volksrepubliek nu net één van de hoofdredenen van het opleggen van de tarieven zijn. Vorig jaar exporteerde het land ongeveer 110 miljoen ton, het dubbele van 2020. Maar slechts een fractie ging rechtstreeks naar de Verenigde Staten. Het merendeel gaat naar landen die het voor interne productie aanwenden.

De Europese Unie vertegenwoordigt ongeveer 14% van de Amerikaanse staal en aluminiumimport. ArcelorMittal draait ongeveer 13% van zijn omzet in de VS, maar dit staal komt voornamelijk uit de Mexicaanse en Canadese vestigingen.

Dan maar een binnenlandse productieverhoging doorvoeren?

Een andere reden voor de heffingen is het ondersteunen van Amerikaanse producenten, ‘America first’, weet u wel. Aangezien de industrie op ongeveer 75% van de capaciteit draait, zouden staalproducenten de productie kunnen verhogen.

Anticiperend hierop zagen we een opvering van Amerikaanse staalaandelen, net door het vooruitzicht op minder buitenlandse concurrentie. Maar achter de stijging van US-Steel zat dan eerder het veto van de Amerikaanse regering voor de overname door het Japanse Nippon Steel.

Of het tarievenbeleid de Amerikaanse aluminiumindustrie zal kunnen ondersteunen, valt nog te bezien. Binnenlandse bedrijven produceren ongeveer 650.000 ton, met een invoer die bijna 10 keer zo hoog is. Het bouwen van meer smelterijen komt met zware investeringen, zal vijf jaar of langer duren en een bepaalde zekerheid over rendementen lange termijn vereisen. Iets wat het volatiele handelsbeleid van Trump niet kan bieden.

Alles samen betekent dit dat de belangrijkste impact van tarieven zou zijn dat de VS meer moeten betalen voor hun afhankelijkheid van dezelfde overzeese leveranciers. Dat zou de prijzen opdrijven voor iedereen die eindproducten koopt, van aluminiumfolie tot bestek, van windturbines tot auto's. De Amerikaanse bedrijven en consumenten dreigen met andere woorden nog het meest gestraft te worden door de tarievenpletwals van Trump.

Nvidia bewijst dat de AI-hype nog niet gedaan is

Het begint eentonig te worden, maar na de sluiting van Wall Street publiceerde Nvidia voor de zoveelste maal  kwartaalresultaten die de nochtans torenhoge verwachtingen overtroffen. In de nabeurshandel ging de koers wat richtingloos op en neer na een stijging van 3,7% in de gewone sessie.

In onze editie van morgen mag u een meer diepgaande analyse verwachten van de impact van deze cijfers op de technologiesector en de rest van de aandelenmarkten.