De laatste loodjes wegen het zwaarst

Tegenvallende Amerikaanse inflatiecijfers

In Europa daalde de inflatie in maart van 2,6% naar 2,4%. Voor de markten ligt de weg daarmee open naar een eerste renteverlaging in juni. En dat willen ze Lagarde vandaag ook horen zeggen, of beter suggereren, nadat ze gisteren de rentevoeten netjes ongewijzigd liet. In Amerika liggen de kaarten enigszins anders. Daar toont de inflatie zich al een tijdlang halsstarriger dan verhoopt. En met de gisteren gepubliceerde cijfers was dat niet anders. De consumentenprijzen bleken er de voorbije maand gestegen te zijn en wel met 3,5% op jaarbasis. Dat valt moeilijk te rijmen met “de duurzame trend richting 2%” die Fed-voorzitter Powell wil zien alvorens met een renteverlaging op de proppen te komen.

Timing eerste Europese renteverlaging blijft juni

Steeds meer marktwaarnemers trekken de hypothese van een eerste Amerikaanse renteverlaging in juni in twijfel. Anderen voegen daar aan toe: “Als Powell niet verlaagt, dan zal Lagarde dat ook niet doen". Want het zou de euro ten opzichte van de dollar doen verzwakken. De vraag is hoe erg Lagarde dat zou vinden. Een lage euro zou de Europese export bevorderen en de Europese economie kan best een steuntje gebruiken. Want in tegenstelling tot de Amerikaanse zit er nauwelijks groei in. En die groei komt vooral uit het Zuiden, uit Italië en Spanje, waar de komende tijd heel wat kredieten op vervaldag komen en dienen geherfinancierd te worden tegen duurdere interestvoeten. Dat zou de groeivooruitzichten ook daar kunnen fnuiken.

Ook in de VS zitten er barstjes in de groei

Een renteverlaging in juni zit er voor Europa dus nog steeds dik in. In de VS is dat minder evident. Al merken we toch wat barstjes in het schijnbaar perfecte Amerikaanse economische plaatje. De werkloosheid is er nog steeds historisch laag, maar onderhuids zie je dat het aantal nieuwe jobcreaties daalt, er minder tijdelijke arbeidskrachten zijn, dat mensen minder vertrouwen hebben om van job te veranderen, dat de vastgoedmarkt verzwakt, kredieten tegen hogere intrestvoeten gebeuren, het aantal wanbetalers toeneemt, enz…

Allemaal tekenen die toch wel wijzen op een geleidelijke verandering van het economische klimaat. Als je als centrale bank dan niet tijdig de rem lost, riskeer je achteraf een zwaardere dan gewenste economische terugval.

Yen als schuilkelder

Samengevat zien we dus nog steeds, zowel in Europa als in Amerika, lagere intrestvoeten aan de horizon opdoemen. Een munt die daar van zou kunnen profiteren is de yen. De Japanse centrale bank is niet meegegaan in de renteverhogingen van Europa en Amerika. En dus hoeft ze nu ook die rente niet te verlagen. Waardoor die in relatieve termen aantrekkelijker wordt. En dat kan geld richting de yen duwen.