Geen vreugdedansje voor Nvidia

Vertrouwensstemming

Begin vorige week veroorzaakte de Franse premier François Bayrou aardig wat deining op de beursvloer met de bekendmaking dat hij op 8 september het vertrouwen van het parlement gaat vragen voor zijn besparingsplannen. Die zijn nodig om de snel oplopende staatsschuld te stabiliseren. Met een overheidsschuld van ruim 114% van het BBP en een begrotingstekort van 5,4% behoort Frankrijk tot de minder goede leerlingen van de Europese klas. Bayrou wil daar iets aan doen, maar daarvoor heeft hij de steun nodig van het parlement en met een minderheidsregering is dat geen evidentie.

Mocht zijn regering de vertrouwensstemming niet overleven, dan ligt de bal bij president Macron. Die kan verkiezingen uitschrijven of op zoek gaan naar een nieuwe Eerste Minister. Maar ook die zal voor zijn beleid steun moeten zoeken in het parlement.

Luxeconcerns houden goed stand

De beslissing van Bayrou herinnerde  de financiële markten eraan dat Frankrijk voor een aantal moeilijke keuzes staat. Dat gaf beleggers een ongemakkelijk gevoel en kostte de CAC-40 een paar procent winst. Opmerkelijk daarbij: de luxeconcerns, waar onze zuiderburen bekend om zijn, hielden opvallend goed stand. Meer nog: de meeste zagen hun koersen stijgen. In een door Amerikaanse importheffingen en geopolitieke besognes gekwelde wereld bieden luxeconcerns een bedrijfsmodel dat minder conjunctuurgevoelig is en dat rust op een welstellend, wereldwijd verspreid cliënteel. Dat kan in tijden zoals deze helpen.

Een steilere rentecurve

Op de obligatiemarkten ging de rente op Frans staatspapier hoger. Ze tikt nu tegen de 3,5% aan en komt daarbij in de buurt van de piek van midden maart. Ook de Duitse rente lijkt langzaam hoger te klimmen. Maar dat heeft dan weer te maken met de ommekeer in het Duitse begrotingsbeleid en de zware investeringsplannen van de regering Merz. Terwijl de langetermijnrente in deze twee kernlanden van Europa stijgt, Is de kortetermijnrente er dit jaar eerder gedaald. De rentecurve is dus een stukje steiler geworden.  Que disent les CEO?

Nvidia niet beloond voor mooi rapport

Chipproducent Nvidia zag zijn kwartaalomzet met meer dan de helft stijgen ten opzichte van een jaar geleden. Toch leken beleggers niet onder de indruk. In ieder geval volgde er geen vreugdedansje. Het bedrijf is uitstekend gewapend om te profiteren van de megatrends in generatieve artificiële intelligentie en zelfrijdende auto’s. Het overtreft ook nog steeds de verwachtingen, maar de mate waarin het dat doet, vertoont wel een dalende tendens.  Volgens sommige analisten laten beleggers zich iets te veel betoveren door de duizelingwekkende investeringsbudgetten waar  Nvidia en andere IT-reuzen mee uitpakken. In de praktijk blijken die niet zo makkelijk te linken aan de toekomstige beurskoers. Zo zag je bijvoorbeeld begin deze eeuw, ten tijde van de telecomgekte, de telecominvesteringen pieken op een moment dat de koersen van de telecomreuzen al maanden aan het zakken waren.

Een indrukwekkende concentratie

Hoe dan ook zien we nog steeds een immense concentratie in het Amerikaanse aandelenlandschap. IT en communicatiediensten nemen  vandaag meer dan 40% in van de brede Amerikaanse marktindex S&P500. Dat is meer dan in de tijd van de TMT-bubbel, begin de jaren 2000. En zoals we allemaal weten: die bubbel is niet blijven duren. Zij die voluit voor Nvidia & co gaan, zullen echter aanvoeren dat er wel een groot verschil is tussen toen en nu. De techgiganten van vandaag maken reële winsten, geen virtuele.  En inderdaad, het dient gezegd: waar ten tijde van de TMT-gekte de winsten fors achterbleven op de beurskoers, zie je ze nu allebei hand in hand de hoogte ingaan. Aan de basis van die evolutie zit een ijzersterke positie in een razendsnel expanderend marktsegment. Niettemin rijst de vraag: hoelang kan je in een competitieve omgeving een dergelijke positie behouden?

Het Hof van beroep noemt Trumps importheffingen onwettig

Vrijdag besliste een federaal Hof van Beroep dat Trump met zijn importheffingen inderdaad zijn boekje is te buiten gegaan. Het bevestigt daarmee in grote mate een eerder vonnis van de rechtbank in eerste aanleg. Het is aan het Congres, en niet aan de president, om dit soort heffingen te implementeren, aldus het Hof. Niet dat dit op het terrein onmiddellijk veel zal veranderen. De implementatie van het vonnis is uitgesteld tot oktober, en inmiddels kan de Trump-administratie dit vonnis nog steeds aanvechten bij het Hooggerechtshof. Vraag is wel hoe het nu verder moet met de vele “deals” die de president gesloten heeft en de verdere uitwerking daarvan.

Deze week kijken we met belangstelling uit naar het nieuwe Amerikaanse arbeidsrapport.

Er zitten wat barstjes in het sterke Amerikaanse arbeidsrapport. Misschien leren de nieuwe cijfers ons iets over hoe groot die zijn.