Het hangt er maar van af hoe je het bekijkt

Maandagse dipjes

Toeval of niet? Eerst was er de opschudding rond Deepseek, de Chinese chatbot die vraagtekens deed plaatsen bij de hoge waarderingen en de investeringsbonanza van een aantal techreuzen.

En vorige maandag  was er dan  de nieuwe Amerikaanse president Trump die nogal kwistig met invoerrechten zwaaide. Waarbij sommigen uitrekenden dat de tolmuren terug naar de niveaus dreigen te rijzen  van het vooroorlogse Amerika. En dan hebben we het inderdaad over de -economisch gezien- deprimerende jaren 30.

Een storm in een glas water

Opvallend aan beide stormpjes: ze gingen snel liggen. In het geval van de chatbot veranderde  het discours heel snel van toon. In plaats van een gevaar te zijn voor de peperdure Amerikaanse techreuzen, werd Deepseek plots een opportuniteit. Doordat hij op een veel goedkoper AI-model draait, kan hij de weg openen naar een snellere en diepere integratie van chatbots in brede lagen van de economie.

En wat Trump betreft: die trok zijn invoerheffingen van 25% ten aanzien van de buren Canada aan Mexico al even snel in, als hij ze gelanceerd had. Of liever: hij stelde ze met een maand uit, omdat hij met beide landen tot een “deal” kwam. De Chinezen hadden minder geluk. Zij kondigden nukkig een aantal tegenmaatregelen aan.

Twee interpretaties

Het door Trump verleende uitstel  wordt op twee manieren geïnterpreteerd. Sommigen zien het als een bewijs dat hij de invoerheffingen enkel als een middel gebruikt om de tegenpartij aan tafel te krijgen en een voor de VS gunstige deal te bekomen. Anderen stellen dat de negatieve marktreactie voor Trump de belangrijkste drijfveer was om zijn beleid heel snel bij te stellen.  Wat er ook achter zat, het verleende uitstel werd goed ontvangen, want de meeste marktwaarnemers zijn ervan overtuigd dat invoerrechten finaal alleen maar voor minder groei en meer inflatie zorgen.

Arbeidsrapport eerder gunstig voor inflatie

Wat die Amerikaanse inflatie betreft, krijgen we deze week nieuwe statistieken voorgeschoteld. Maar de werkgelegenheidscijfers van vrijdag vielen alvast mee. Het is te zeggen: de jobcreatie lag een stuk lager dan de twee voorgaande maanden, maar ook de werkloosheidsgraad (4,0%) daalde lichtjes. Om een lang verhaal kort te maken: de Amerikaanse arbeidsmarkt verkeert nog steeds in goede gezondheid, maar lijkt niet meteen nog een grote bron van inflatie. En zo hebben de markten het graag. Dat ze vrijdag desondanks met een licht verlies het weekend ingingen, had eerder te maken met een tegenvallend Amerikaans consumentenvertrouwen, zoals dat gemeten wordt door de universiteit van Michigan.

Over de hele week bekeken deed Wall Street het minder goed dan de Europese aandelen. Deze vonden steun in de dalende langetermijnrente en hun globaal goedkopere waardering.