Hoe slecht mag slecht nieuws eigenlijk zijn?

Wind van voren

Zowel de Europese als de Amerikaanse beurzen sloten de voorbije week met lichte verliezen af. De Europese markt had eerder in de week al de wind van voren gekregen. En dat had toen alles te maken met de aankondiging  van de vertrouwensstemming die vandaag in het Franse parlement plaatsvindt. De vrees voor een nieuwe politieke crisis bij onze zuiderburen zette een domper op de CAC-40 en duwde de Franse tienjaarsrente naar zijn hoogste peil van het jaar. 

Karig arbeidsrapport

Daarbovenop kwam vrijdag dan een bijzonder karig arbeidsrapport uit de VS. We hebben het hier al tot treurens toe geschreven: er zitten wat barstjes in het verhaal van die weerbare Amerikaanse economie. Maar nu worden die barstjes toch wel bijzonder zichtbaar. Het aantal nieuwe arbeidsplaatsen zakte in augustus tot amper 22.000. Om dat in perspectief te plaatsen: in juli waren het er 73.000. En dat cijfer vond de Amerikaanse president zo ontstellend zwak, dat hij het hoofd van het Bureau of Labor Statistics, verantwoordelijk voor de cijfers, meteen de laan uitstuurde. Al had dat voor een stuk ook te maken met de nogal stevige bijstellingen van voorgaande schattingen. 
De eerste marktreactie op het slechte arbeidsrapport was positief. Want hoe zwakker de arbeidsmarkt, hoe groter de kans dat de Amerikaanse centrale bank volgende week de basisrente verlaagt. En een lage rente, daar kicken beurzen op. Maar aan de andere kant, als de cijfers zo slecht zijn, dat je aan de gezondheid van de economie gaat twijfelen, dan wordt het een ander verhaal. Want dan komen je winstverwachtingen onder vuur te liggen. En aangezien de Amerikaans beurs nog steeds stevig geprijsd staat, kunnen ontgoochelingen op dat vlak pijn doen. 

Tektonische verschuivingen

Na een onverhoopt rustige zomer, trappelen de aandelenmarkten wat ter plaatse. September heeft de reputatie een slechte beursmaand te zijn, en er leven nog heel wat onzekerheden. Er is de onstabiele politieke situatie in Frankrijk, de twijfels rond de rechtsgeldigheid van Trumps invoertarieven, de impact van diezelfde tarieven op de Amerikaanse economie en de tektonische verschuivingen in het geopolitieke landschap. Daar kregen we de voorbije week nog een mooi staaltje van met het opvallende bezoek van de Indiase premier Modi aan Xi Jinping. China en India hebben een lange traditie van grensconflicten, maar de agressieve handelspolitiek van Trump lijkt beiden nu in elkaars armen te drijven. De vijanden van mijn vijanden zijn mijn vrienden…

Een vleugje Grieks

Natuurlijk zijn er altijd onzekerheden. De toekomst is namelijk per definitie onzeker en iedere verstandige beleggingsstrategie houdt daar sowieso rekening mee. Zoals de Griekse filosoof Heraclitus al wist: “Panta rhei”, alles is voortdurend in beweging. Heeft Amerikaans staatspapier de naam de veiligste belegging ter wereld te zijn, met de oplopende staatsschuld en een structureel hoog begrotingstekort, zie je daar nu toch wat twijfels rond ontstaan. Die zijn voorlopig enkel zichtbaar aan het ultralange einde van de rentecurve, met name in de opvallend gestegen rente op 30 jaar. Ook in heel wat Europese landen  zie je de langetermijnrente langzaam hoger sluipen. De kortetermijnrente daarentegen zakt. Alhoewel, in Europa zou die daling wel eens tegen haar einde kunnen lopen. Verwacht wordt dat de ECB deze donderdag de rentetarieven ongewijzigd laat. En misschien zou ze ergens volgend jaar zich wel eens aan een verhoging kunnen wagen.