Logica en orde, uitdagingen en opportuniteiten

Een kalme zomer

De zomermaanden waren bijzonder kalm op de financiële markten. De lange rentes klommen een beetje hoger, de dollar flatlinede en de aandelenmarkten dreven rustig van record naar record. De lage volatiliteit waarmee dit gepaard ging staat in schril contrast met de aanhoudende tarieven headlines, de druk die Donald Trump op de Fed zet, de angst voor een economische terugval, stagflatie en zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. Terugkijken is altijd makkelijker dan voorspellen, maar met hindsight zien we hiervoor 3 redenen.

Ten eerste blijven de Amerikaanse en de wereldeconomie ondanks alle schokken en onzekerheid het goed doen, en blijft de inflatie redelijk onder controle. De bedrijfswinsten blijven, vooral dan in de Verenigde Staten, maar eigenlijk ook wereldwijd, vooral gedreven door de AI gerelateerde bedrijven bijzonder sterk. Maar tegelijkertijd is er toch voldoende vertraging, vooral dan in de Amerikaanse arbeidsmarkt, om de renteverlagingsmachine van de Fed terug laten aan te slaan. Dit is trouwens ook wat Jerome Powell in zijn jaarlijkse speech vanuit Jackson Hole aangaf. Daarbij blijft het duidelijk dat Donald Trump, nu weer met het ontslag van Mevrouw Cook, de druk op de Federal Reserve opvoert. Dit alles draagt bij aan een wereld van lagere kortetermijnrentes, hogere inflatie en een stijgende langetermijnrente. Die langetermijnrente is een aandachtpunt, maar de aandelenmarkten verheugen zich momenteel vooral op de nakende daling van de korte rentes. Voor obligatiebeleggers betekent dit dat we blijven opteren voor de zogenaamde belly van de curve, looptijden van 3 tot maximaal 5 jaar. De te korte kant, en dit geldt zeker voor cash, is oninteressant omdat de korte rente naar beneden komt en herbeleggingen in de toekomst aan een lager rendement zullen zijn. De (te) lange kant is risicovol omdat de hoge schuldenlast en de oplopende inflatie de lange rente kunnen laten stijgen. Ten derde hebben investeerders de afgelopen jaren geleerd dat terugvallen steevast koopopportuniteiten zijn. We kijken naar een generatie van beleggers die klaar staan om de terugvallen te kopen.

Orde in de geopolitieke chaos

Daartegenover staat dat we de herfst ingaan met toch nog wel wat geopolitieke onzekerheden op ons bord. De handelsoorlog lijkt een beetje voorbij zijn piek te zijn. Maar wanneer het stof uiteindelijk zal gaan liggen kijken we toch naar tarieven op wereldvlak van ergens tussen de 10 en 20 procent, tegen nog 2,5% begin dit jaar. Vooral de onzekerheid hieromtrent meer de hoogte van de tarieven zou de wereldeconomie de komende maanden parten kunnen gaan spelen.

Die wereldeconomie, of ten minste de machtsverhoudingen zijn aan een vertekening toe. Het ziet er meer en meer naar uit dat de acties van de Amerikaanse President niet alleen de katalysator zijn om de Europese landen tot meer samenwerking en integratie te dwingen. Maar ook het sein voor landen zoals India, China en Rusland om de handen in elkaar te slaan en zo een nieuwe wereldorde proberen te creëren. Als alle blokken wild door elkaar bewegen, en zoeken naar nieuwe verbindingen kan het bijna niet anders dan dat ze tegen elkaar schuren en volatiliteit op de markten veroorzaken. Toch zou het kunnen dat in de laatste maanden van het jaar en met de Amerikaanse midterms die dichter bij komen, de nadruk meer komt te liggen op marktvriendelijke maatregelen zoals belastingverlagingen en deregulering. Er zijn heel wat uitdagingen en risico’s maar ook een aantal positieve wildcards zoals een “oplossing’ voor het conflict in Oekraïne.

Naar een mogelijk einde van de crisis in Oekraïne

Een paar weken geleden leken we redelijk dicht bij vredesonderhandelingen of ten minste een wapenstilstand in de oorlog in Oekraïne te staan. Dat zou, los van de mogelijk/waarschijnlijk ongunstige voorwaarden voor het land, in de eerste goed nieuws zijn omdat het verlies van levens zou stoppen. Ook voor de markten en vooral dan de Europese aandelenmarkten zou het een positieve katalysator zijn. Ondertussen lijkt een mogelijke doorbraak weer in het slop te zitten. Maar uiteindelijk gaan we ervan uit dat het op een bepaald moment toch tot een onderhandelde oplossing moet komen. Dat zou de energieprijzen en vooral dan de gasprijzen in Europa verder naar beneden kunnen duwen en de Europese cyclische en industriële waarden meer zuurstof geven. Daarbij denken we sowieso ook aan infrastructuur. Niet alleen zullen er nog veel investeringen nodig zijn om de energietransitie in goede banen te leiden. Op een bepaald moment zal Oekraïne hopelijk ook wederopgebouwd kunnen worden. Dit is niet alleen een gigantische budgettaire uitdaging, maar aan de andere kant van de medaille ook een enorme investeringsopportuniteit.

Initieel zal een de-escalatie van het conflict, en eigenlijk geldt dat voor elke mogelijke (tijdelijke) vermindering van de geopolitieke spanningen, sectoren en thema’s die geprofiteerd hebben van de escalatie zoals bijvoorbeeld defensie aandelen en zeldzame aardmetalen wat naar beneden drukken. Maar deze trends zijn echter bijzonder sterk. Jammer genoeg zullen de meeste landen in de wereld hun defensiebudgetten hoog houden of nog laten stijgen, zelfs na het beëindigen van het conflict. Vertrouwen komt nu eenmaal te voet en gaat te paard. Hetzelfde geldt voor de zeldzame aardmetalen. De afgelopen maanden hebben duidelijk aangetoond, vooral nadat China zijn sterke positie een aantal keren strategisch ingezet heeft in zijn onderhandelingen met de Verenigde Staten, hoe belangrijk onafhankelijkheid van grondstoffen wel is, niet alleen voor defensie maar ook de technologiesector en de energietransitie. In die optiek zouden we wel eens, om het op zijn Amerikaans te zeggen, nog maar in de very first inning van een gouden tijdperk voor mijnbouw kunnen staan. En dan wordt recyclage van grondstoffen meteen ook weer een stuk interessanter. Kortom, als we een dip zouden zien in de lange-termijn-trends van veiligheid of grondstoffenonafhankelijk is dit waarschijnlijk een koopopportuniteit. Sectoren en thema’s die garen zouden kunnen spinnen bij een beëindiging van het conflict zoals Europese (cyclische) waarden en infrastructuur kunnen in anticipatie al geaccumuleerd worden.

Opportuniteiten in een verbredende markt

Het doet wat denken aan een quote van Harvey Specter uit de serie “Suits”: “There where people see obstacles, challenges and risks, I only see endless opportunity”. Toegegeven, bepaalde delen van de markt zijn niet goedkoop te noemen. Er zijn gigantisch veel geopolitieke uitdagingen en risico’s. Historisch gezien zijn de maanden september en oktober, gemiddeld gezien de meest volatiele van het jaar. Met de man in het Witte Huis kan de markt heel snel in een luchtzak van een aantal procenten belanden zoals we in april al zagen, vooral omdat we de laatste tijd toch record na record aan elkaar regen.

Maar, meer dan ooit is het belangrijk het bredere plaatje te blijven zien. En dat is de omgeving waar we voor de komende jaren in zullen leven en investeren met een structureel hogere inflatie. Met andere woorden, een omgeving waarin cash aan een tempo in waarde vermindert zoals we sinds de jaren ’70 van vorige eeuw niet meer hebben gezien. In zo een omgeving moet je reële activa hebben waaronder vastgoed, grondstoffen en zeker ook aandelen.

Dit is misschien nog wel de hoofdreden, waarom aandelenmarkten terecht bereid lijken te zijn om door heel veel van de risico’s heen te kijken. En als we dan toch naar de markt kijken, naar de golven die op het strand rollen, naar de trends, dan ziet dit er veel meer uit als een uitbodeming dan een uittoppingsproces. Het doet denken aan het spreekwoordelijke kind in de snoepwinkel. Nog niet zo lang geleden was het enige snoepgoed dat lekker leek de magnificent7, de Amerikaanse techgiganten. Vandaag zie je meer en meer groepen en thema’s uitbodemen en is er een veel rijker aanbod in onze snoepwinkel. Zo zie je onder andere, beloftevolle signalen in Europese aandelen, smallcaps, China, vastgoed, groeimarkten, … om er slechts enkele te noemen.

Er wordt in die optiek vaak gesproken over het einde van het Amerikaanse exceptionalisme: het geld dat niet meer natuurlijk, massaal en zonder vragen te stellen richting Amerikaans overheidspapier en Amerikaanse (tech)aandelen stroomt. We zouden het ook gewoon een verbreding van de markt kunnen noemen. Een veel gezondere basis om een vervolg van de stierenmarkt op te bouwen. Het einde of ten minste het verminderen van dit exceptionalisme veruitwendigt zich op dit moment vooral in een verzwakking van de dollar. Dit stelt iedere portefeuille waar dollars in aanwezig zijn voor uitdagingen. Maar het betekent niet dat alle Amerikaanse waarden en vooral de technologiewaarden helemaal links moeten worden gelaten. Wie technologie zegt, zegt in vele gevallen toch nog steeds de Verenigde Staten, een land dat ondanks de uitdagingen toch nog op demografisch, innovatief en geografisch vlak (beschermd door 2 shining oceans) over gigantische troeven beschikt.

Uiteindelijk gaat het allemaal over een goed evenwicht :tussen het balanceren van risico’s en opportuniteiten, het investeren in technologie, zonder blind te zijn voor de vele alternatieven die zich momenteel aanbieden. Het is te beseffen dat de komende maanden mogelijk volatiel kunnen zijn. Maar, Harvey Specter in gedachten, er klaar voor te zijn om vooral de geldontwaarding een stap voor te blijven. Een heel voorspoedige back to school en laatste rechte lijn naar Kerst gewenst.