Monetaire Maradona-theorie

Economische rust

Bijna elk verhaal, zowel in de bijbel als op Netflix, begint in peis en vree. En dat is precies de situatie waarin de Amerikaanse economie zich nu bevindt: een inflatie die daalt in de richting van 2%, het doel van de Fed, en werkloosheidscijfers die ultralaag blijven.

Deze stabiliteit komt er na forse renteverhogingen die niet hebben geleid tot een recessie, in tegenstelling tot wat meestal gebeurt.

Rentedalingen? Ja, maar hoeveel?

Intussen verwacht de markt dat de Amerikaanse centrale bank de kortetermijnrente zal verlagen tot ongeveer 4,5% tegen eind dit jaar. De Fed zelf voorspelt een stabiele economische groei en een inflatie die in lijn ligt met haar doelstelling. Dit optimisme gaat ervan uit dat het huidige economische nirvana blijft duren.

Onzekerheid over inflatie en rente

Ondanks deze positieve vooruitzichten blijft het risico bestaan dat de economische groei groter zal zijn dan verwacht. Goed nieuws zou je denken, maar net zoals in elk meeslepend verhaal kunnen onverwachte gebeurtenissen voor spanning zorgen.

Een hogere groei kan de inflatie opnieuw aanwakkeren en zo leiden tot aanhoudend hoge rentevoeten of zelfs nieuwe verhogingen. De Amerikaanse centrale bankiers hebben dit risico erkend en aangegeven de rente met fluwelen handschoenen te zullen aanpakken.

Beresterke economie en toch geen inflatie

De Amerikaanse economie heeft de voorbije maanden een behoorlijk robuuste groei laten zien zonder dat de inflatie daardoor gestegen is. Een fenomeen dat heel wat economen in hun haar heeft doen krabben en waarvan de onderliggende redenen nog steeds niet helemaal duidelijk zijn.

Met zijn stijgende lonen en hoog aantal vacatures kan de sterke arbeidsmarkt indirect de inflatie doen oplopen door de koopkracht van consumenten te vergroten. Als de vraag naar goederen, diensten en arbeid het aanbod overtreft, groeit het risico op prijsstijgingen.

Navigeren voor gevorderden

De Federal Reserve moet dus zorgvuldig navigeren in het economische landschap en de inflatierisico's afwegen tegen de noodzaak van economische groei.

Dit zou de Fed er mogelijk toe kunnen aanzetten om de zogenaamde 'monetaire Maradona-theorie’ toe te passen. Dit is een verwijzing naar het historische tweede doelpunt van de legendarische Argentijnse voetballer tegen Engeland tijdens het WK 1986. Het is een uitdrukking die voor het eerst werd gebruikt in 2005 door Mervyn King, de toenmalige gouverneur van de Bank of England.

Het idee is dat centrale bankiers de markten ervan overtuigen dat de rente nog steeds kan stijgen als reactie op een opleving van de inflatie. Maar in plaats daarvan, houden ze de rente stabiel. Door de markten te laten geloven dat ze in een bepaalde richting zullen bewegen, laten ze diezelfde markten de versoepeling voor hen doen.

Net zoals Diego Maradona in een rechte lijn naar het doel liep en op die manier 6 verdedigers voor de gek hield die dachten dat hij naar links of rechts ging dribbelen.

Als de Fed dit maneuver tot een goed einde kan brengen, zou die veelbesproken zachte landing er uiteindelijk dan toch kunnen komen.