Van COP naar OPEC

USA is grootste producent

Wist u dat niet Saudi-Arabië maar wel de Verenigde Staten de grootste olieproducent ter wereld is met zelfs een grote voorsprong ? Als groep is de OPEC de grootste en binnen de OPEC is Saudi-Arabië wel de leider, maar Amerika haalt uit diverse bronnen tot 50% meer olie op dan eender welk ander land.

Als we de evolutie over de laatste 15 jaar bekijken, dan is de blijvende groei van het aanbod eigenlijk volledig op het conto van de VS te schrijven. Zij pompen nu bijna drie keer zoveel olie op als in 2008. De productie van Saudi-Arabië groeide in die tijd nauwelijks met 5%.

Olie belangrijk in verkiezingsspeeches

Trump heeft op diverse manieren deze oliewinning gebruikt in zijn verkiezingsspeeches. Zo heeft hij sterk ingezet op het verlagen van de inflatie. De daling van de energieprijzen is daarbij  in zijn ogen een voornaam middel.  Hij wil daarvoor zorgen door lagere taksen en minder regeltjes (en dus meer mogelijkheden om olie op te pompen). Zijn keuze voor Chris Wright als minister van Energie wijst al zeker in die richting. Ook al is de rechtstreekse invloed van de politiek op de productie beperkt, toch zal deze CEO van het fracking bedrijf Liberty Energy een belangrijke rol spelen in de ondersteuning van de traditionele energiesector.

Vraag en aanbod

De voornaamste factor in de prijs van energie is uiteraard de verhouding tussen vraag en aanbod. Amerika wil dus voor meer aanbod zorgen. Dit staat in schril contrast met de huidige politiek van de OPEC+ landen: die zetten al een hele poos in op het beperken van het aanbod om de prijs juist hoger te houden.  Op de huidige planning staat een algemene productiebeperking tot en met 2025, met daarbovenop een vrijwillige beperking door onder andere Saudi-Arabië. Het valt af te wachten wat de OPEC-landen hierover het volgende weekend te zeggen hebben, maar aan aanbod blijkt er voorlopig geen gebrek.

Wat met de vraag? 

Die productiebeperkingen hebben vooralsnog niet het gewenste resultaat opgeleverd. Met een olieprijs van rond de 73$ per vat Brent zitten we rond de prijzen van het tijdperk pré-covid vóór de inval in Oekraïne. Dat komt uiteraard omdat de vraag naar olie niet mee evolueert met het aanbod.

De grootste importeur van olie is vooralsnog China. Zoals we allen weten is de Chinese economie nog steeds niet 100% hersteld van covid en zijn problemen met de vastgoedsector. Hoewel de Chinese economie dit jaar met bijna 5% groeit, steeg de Chinese vraag naar olie slechts met 0,5% . Tijdens de recente maanden is die vraag zelfs dalend.  Dat heeft te maken met de relatief snelle energietransitie. Zo vertegenwoordigen elektrische en hybride auto’s reeds 60% van de Chinese automarkt.

Dat laatste is een voorbeeld van het feit dat overal in de wereld het aandeel van de hernieuwbare energie in de aanmaak van elektriciteit geleidelijk stijgt. Dat aandeel moet alleen maar toenemen als we de doelstellingen van die beruchte COP in Parijs, nu 9 jaar geleden, niet helemaal uit het oog willen verliezen. 

Conclusie van dit alles is dat we geen reden zien waarom de olieprijs de volgende maanden spectaculair zou stijgen. En dat is weer goed nieuws voor uw portefeuille en de Europese economie.