Wat de centrale bankiers in Sintra ons vertellen

Waarom Powell zich streng opstelt

Powell, de voorzitter van de Amerikaanse centrale bank, kwam nog even terug op zijn strenge boodschap van verleden week. Hij stelde toen mogelijk nog twee extra renteverhogingen in het vooruitzicht. De inflatie in zijn land ziet hij slechts  moeizaam dalen in de richting van de gewenste 2%. Naar zijn inschatting zal dat niveau pas in 2025 bereikt worden. En dus is een beetje monetaire orthodoxie wel op zijn plaats. Ook al omdat je niet precies weet wanneer die strengere monetaire politiek echt een zichtbaar effect zal hebben op de economische groei. Die moet toch een stuik naar omlaag als we het inflatiespook terug in de kelder willen krijgen.  Mogelijk waren de woorden van Powell de voornaamste reden waarom Wall Street ter plaatse trappelde, terwijl Europa vrolijk hoger ging. Daarmee maakte het oude continent een einde aan de correctie van vorige week en daar zijn we vanzelfsprekend niet rouwig om.

Een snuifje inflatie kan geen kwaad

De voorzitter van de Japanse centrale bank kwam nog even terug op zijn beslissing om de rente ongewijzigd te houden. Dit in een wereld waar de meeste centrale bankiers die fors optrekken. Zijn beslissing gaf de Japanse yen een stevige opdonder, en dat terwijl de Japanse beurs in topvorm verkeert. Toch lijkt dat laatste Kazuo Ueda, niet voldoende vertrouwen in te boezemen. Nu Japan een beetje inflatie heeft, wil hij dat graag zo houden. Het land van de Rijzende Zon heeft lang genoeg met deflatie gekampt. U weet wel, het fenomeen waarbij prijzen niet stijgen maar dalen en consumenten hun geld op zak houden in de hoop dat morgen alles nog goedkoper wordt. Onnodig te zeggen dat dit niet echt de economische winkel ten goede komt.

Deglobalisering kent winnaars en verliezers

Ueda had het ook over de deglobalisering, die vooral ingegeven lijkt door veiligheidsredenen en niet los te zien is van de toegenomen politieke spanningen in de wereld. Met name China dreigt heel wat buitenlandse investeringen te mislopen. Japan daarentegen zou als trouwe bondgenoot van het Westen van deze  trend kunnen profiteren. Al wou Ueda dit toch meteen nuanceren. Fabrieken kunnen van land veranderen, maar grondstoffenmijnen niet. En mede daardoor zou die trend tot deglobalisering op termijn wel eens voor nieuwe inefficiënties kunnen zorgen in het wereldwijde economische radarwerk.