Markten blijven stoïcijns doof voor politiek gerommel

Een nieuw vijfjarenplan

In China beraadde het Politbureau zich de voorbije week over het 15de vijfjarenplan. Dat bestrijkt de periode 2026-2030.  XI Jinping zet in op een welvarender China. Van de economische actoren verwacht hij dat zij hard werken en efficiënt handelen, daarbij de richting volgen die de Partij aangeeft. De energietransitie blijft een belangrijk onderdeel van het programma. Naar de buitenwereld ligt het accent vooral op zelfvoorziening, defensie en een leidinggevende positie op vlak van wetenschap en techniek. Dat moet toelaten ’s lands economie verder te moderniseren.

Hete adem

Op het eerste zicht lijkt dit alles zeer redelijk en weinig offensief. Maar zo wordt het niet ervaren door de VS. De voorbije weken hebben we weer een aardig partijtje armworstelen  gezien tussen beide landen. Eind deze week zal Xi Jinping in het kader van de APEC-conferentie een ontmoeting hebben met de Amerikaanse president Trump. Mogelijk zullen de plooien daar gladgestreken worden. Al zal ook dat akkoord allicht nooit meer dan een tijdelijk karakter hebben.

De Verenigde Staten voelen als machtigste land ter wereld steeds meer de hete adem van China in hun nek. Het vervelende is dat daarbij niet alleen twee landen , maar ook twee verschillende maatschappijmodellen tegenover elkaar staan. En dat kan moeilijk anders dan voor spanningen zorgen. Het huidige handelsconflict is daar niet meer dan een symptoom van.

Momenteel gaan de markten er vanuit dat het handelsconflict niet verder zal escaleren. Gewoon omdat beide grootmachten daarbij te veel te verliezen hebben. Zeker wanneer de welvaart van de eigen bevolking de eerste prioriteit blijft. Xi Jinping toont zich een pragmaticus en Realpolitiker, Trump volgt zijn eigenzinnige agenda, maar wanneer die te ver afwijkt van de marktlogica toont hij zich bereid water bij de wijn  te doen. Op die manier is de handelsoorlog altijd latent aanwezig, maar maakt hij weinig brokken op de beursvloer.

Hoe lager de rente, hoe beter

Daar blijft men zich concentreren op de klassieke parameters. Kwartaalresultaten waarvan we er eind deze week wel voldoende op ons bord zullen gekregen hebben om een voorlopige conclusie te trekken en indicatoren die aangeven waar het met de rente naartoe gaat. Wat dat laatste betreft zagen we vrijdag een bijzonder positief onthaal van de Amerikaanse inflatiecijfers. Jaar op jaar gaven die een stijging te zien van 3%. Daarmee bleven ze nipt onder de verwachtingen, wat het de Fed deze week des te makkelijker zal maken om de basisrente verder te verlagen.  En zolang die rente daalt of laag blijft zullen spaaroverschotten des te makkelijker hun weg naar de beurs vinden. Tenzij  er heel specifieke redenen zijn die hen daarvan weerhouden.

Woelige tijden

Politiek blijven we in woelige tijden leven. De onwil van de Russische president om aan de onderhandelingstafel te komen, zette de Amerikaanse president ertoe aan om de Russische energiereuzen Rosneft en Lukoil op de zwarte lijst te plaatsen. Business doen met die bedrijven, wordt dan uitgesloten. Voor landen als India is dat geen cadeau. Zij importeren momenteel zo’n 38% van de Russische olie-uitvoer over zee. Blijven ze dat doen, dan riskeren ze extra sancties van Trump. Het land zoekt dan wel wat toenadering tot de voormalige vijand China, voor de Indische economie is de VS belangrijk.

Ieder voor zich

Dat de wereld uit elkaar brokkelt in met elkaar concurrerende maatschappijmodellen, heeft ook zijn impact op de Japanse politiek. Daar komt opnieuw het nationalisme boven water met het aantreden van Mevrouw Sanae Takaichi als premier en dat met een programma waarin door de overheid gestimuleerde modernisering maar ook defensie centraal staat. 
Ook Europa zoekt zich in die nieuwe internationale constellatie een weg. Zo hebben we naast het REArm- en, REPower- nu ook een RESource plan op stapel staan. Het moet onze voorziening in zeldzame grondstoffen, nodig voor onze defensie  en energietransitie, veilig stellen. Minder afhankelijk worden van China is daarbij de rode draad.

Positief voor Europa waren alvast de laatste PMI-indicatoren. Die laten vermoeden dat onze economische vooruitzichten er de laatste twaalf maand nooit beter hebben uitgezien, zeker voor de dienstensector. Maar ook de industrie lijkt een beetje te herleven. Daarbij dient opgemerkt dat de groei globaal wel zwak blijft. De ECB heeft zich daar al grotendeels op ingesteld. En dus verwachten we niet meteen dat ze haar rente deze week verder zal verlagen.