Herfstkilte
Iedereen kent dat gevoel. De zomer maakt langzaam maar zeker plaats voor de herfst. Er zit na de warmte van juli en augustus een aangename koelte in de lucht. De afgelopen weken hebben we vooral in de Verenigde Staten een aantal economische gegevens waargenomen die, na maanden waarbij iedereen zich afvroeg hoe het nu toch komt dat die Amerikaanse economie zo sterk blijft, toch duiden op een stevige en vooral snelle afkoeling.
Het ‘Beige Book’ waaruit bleek dat ’s werelds grootste economie eerder stil staat werd gevolgd door een zwak banenrapport. Er werden maar 25,000 banen gecreëerd terwijl er ergens tussen de 50,000 en 75,000 nodig zijn om het werkloosheidscijfer constant te houden. Daarbij kwam dat het aantal gecreëerde banen sinds het begin van het jaar naar beneden werden herzien met bijna een miljoen stuks terwijl gisteren ook de ‘initial jobless claims’ (de eerste keer dat iemand werkloosheidssteun aanvraagt) een nieuw hoogtepunt bereikte. Kortom, de Amerikaanse economie koelt behoorlijk snel af. En het is het hopen dat ook hier die koelte aangenaam blijft.
Daartegenover staat dat de renteverlagingen van de Fed eraan komen. Naar alle waarschijnlijkheid al een eerste keer tijdens de meeting van 16-17 september voor een totaal van drie renteverlagingen dit jaar. Jerome Powell gaf hiervoor al een schot voor de boeg tijdens zijn speech in Jackson Hole. Sindsdien duiden de groeicijfers op een vertraging. En ook de inflatiecijfers geven hem de zogenaamde ‘room for manoeuvre’. De PPI (inflatie op fabrieksniveau) kwam recent al beneden de verwachtingen uit. De CPI of de Consumptieprijsindex van gisteren was weliswaar nog boven de doelstelling, maar betonneert toch de verlaging voor september. Dit geeft nog maar eens aan dat wanneer de Fed moet kiezen tussen haar economische groeidoelstelling en haar inflatiedoelstelling, de keuze naar groei gaat en er bijgevolg een hogere inflatie zal zijn. En dit met of zonder de mogelijke druk die Donald Trump er nog eens bovenop gooit…