Een nieuw rondje armworstelen

VS en China beginnen nieuw rondje armworstelen

Trump noemde het destijds een akkoord. Maar eigenlijk was het niet meer dan een tijdelijk bestand. Het handelsconflict tussen de VS en China, de nummer één en twee van ’s werelds economie, is verre van beslecht. Centraal in de strijd staat de toegang tot technologie en al wat daarvoor nodig is. Terwijl de onderhandelingen aanslepen, kondigde China vorige week een verstrakking aan van het vergunningsbeleid rond de export van zeldzame aardmetalen. Daarmee speelt het land een van zijn grote troeven uit: de dominantie in de productie van een aantal grondstoffen die de hele wereld nodig heeft voor onder meer technologie- en energiegerichte oplossingen. Ook had Peking al hogere heffingen aangekondigd voor Amerikaanse schepen die in China aanmeren.

Een extra importtarief van 100%

De reactie van president Trump liet niet lang op zich wachten. Vrijdagavond kondigde hij voor volgende maand een extra importtarief aan van 100% bovenop de 30% die China nu al moet ophoesten. Het voorbije weekend probeerde Peking olie op de golven te gooien, en stelde het dat de VS zijn maatregelen verkeerd begrepen had. Overleg moet een uitweg bieden.

Op Wall Street konden ze er vrijdagavond alvast niet mee lachen. De Amerikaanse beurs incasseerde haar zwaarste opdoffer sinds ‘Liberation Day’ in april van dit jaar, met verliezen van 2,7% voor de S&P 500 en 3,6% voor de Nasdaq. Onder meer Nvidia ziet zijn verbeterde exportvooruitzichten richting China terug in het gedrang komen.

Strovuurtje of bosbrand?

Of we hier aan de vooravond staan van een nieuwe inzinking zoals in april, valt moeilijk te zeggen. Voor hetzelfde geld is dit niet meer dan een strovuurtje. Alles hangt af van wat het overleg tussen beide protagonisten oplevert. Wat hier fundamenteel speelt is de machtsstrijd tussen de nummer één en twee van de wereldeconomie. En daarbij staan niet alleen twee landen, maar ook twee heel verschillende maatschappijmodellen tegenover elkaar. Die spanning was er, is er, en zal blijven bestaan. En dus is het een gegeven waarmee markten mee moeten leven. De manier waarop dit conflict wordt uitgevochten, kan heel verschillende vormen aannemen. En veel hangt daarbij af van de individuen die momenteel in China en de VS aan de touwtjes trekken.

Volatiliteit kan ook kansen creëren

De onvoorspelbaarheid maakt dat het voor de belegger weinig zin heeft grote sprongen te maken in deze of gene richting. Mede omwille van de toegenomen internationale spanning handhaven wij nu al geruime tijd een eerder neutrale visie op aandelen. Zit de politiek tegen. Het intrestklimaat, de aan de gang zijnde technologische omwenteling en de massa’s liquiditeiten die nog steeds op zoek zijn naar een belegging, maken dat aandelen een correct rendement kunnen neerzetten, ook al moeten we daarbij rekening houden met een verhoogde volatiliteit. Maar die kan ook kansen creëren.

Goud sloopt de barrière van 4000 USD per ounce

De goudprijs doorbrak vorige week voor het eerst in de geschiedenis de barrière van 4000 USD per ounce. Des te opmerkelijker, omdat nog maar 7 maanden geleden de barrière van 3000 USD sneuvelde. Staat het edele metaal nu te duur? Het is misschien allemaal wat snel gegaan, maar de goudprijs weet zich natuurlijk gesteund door de vele onzekerheden in deze wereld. Er zijn ook de twijfels over de toekomstige dollarevolutie, de monetaire versoepeling in de VS en de torenhoge schulden van vele ontwikkelde landen, die risicoloos staatspapier net iets minder risicoloos maken, toch wanneer we het vanuit een breed tijdsperspectief bekijken. En dus lonken beleggers naar het edele metaal, waaruit de Lydische koning Croesus zo’n 2600 jaar geleden ’s werelds eerste munten sloeg.

Vooralsnog geen oplossing voor de ‘shutdown’

Vele overheidsdiensten in de VS bleven dicht. Want het land heeft zijn toegestane schuldenplafond bereikt en tot nu toe is er geen politiek akkoord om dat plafond verder op te trekken. Dit soort patstellingen komt wel meer voor in de Amerikaanse politiek. In 2018, ook onder Trump, sleepte de situatie zelfs 35 dagen aan. Meteen een record. Volgens Morgan Stanley zou deze ‘shutdown’ de Amerikaanse economie iedere week zo’n 0,1% groei kosten. Het goede nieuws is dat er nadien een soort inhaalbeweging komt, waardoor de schade per saldo beperkt blijft. Reden waarom de markt er zich tot nu toe weinig van aantrekt. Al blijft het een ongemakkelijke situatie. Want Amerika heeft ook heel wat kredieten uitstaan, en daar wil je natuurlijk dat alles netjes betaald wordt.

Lecornu volgt zichzelf op

De Franse regeringscrisis deed op de Parijse beursvloer wel wat stof opwaaien, en joeg het verschil tussen Duitse en Franse langetermijnrente naar zijn hoogste verschil in 13 jaar. Maar toen de aftredende premier Lecornu aankondigde dat er misschien toch wel een oplossing in zat, bedaarden de gemoederen. Vrijdag vroeg Frans president Macron de aftredende premier om het nog eens te proberen. Bedoeling is dat er toch voor het jaareinde een besparingsplan door het parlement goedgekeurd geraakt.

Een nieuwe resultatenronde

Morgen geven de grote Amerikaanse financiële concerns de aftrap voor een nieuw resultatenseizoen. Verwacht wordt dat de winst van de Amerikaanse bedrijven het afgelopen kwartaal met zo’n 8% gestegen is. Woensdag beginnen ze ook in Europa aan de resultatenbonanza. Daar zijn de verwachtingen sowieso een stuk magerder.