Hoogtevrees neemt toe

Een welverdiende 12

“Op een schaal van 1 tot 10, geef ik deze ontmoeting een welverdiende 12”, zo blikte een tevreden Amerikaanse president terug op het onderonsje met zijn Chinese ambtsgenoot Xi Jinping. Beiden herriepen hun in oktober aan elkaars adres geuite dreigementen. En voor de Chinezen zat er zelfs een lichte verlaging van de tarieven in, op voorwaarde dat ze de export van ingrediënten voor de aanmaak van het drug Fentanyl voldoende verhinderen. Erg duidelijk was het allemaal niet, maar gewoon al de perceptie dat de handelsruzie tussen de twee voor een stuk de-escaleerde, volstond om aan de verwachtingen van de markten te voldoen. 

Een voorzichtige consument

De Europese consument blijft voorzichtig en legt nog altijd opvallend veel geld opzij. Dat is goed voor zijn spaarpot, maar niet voor de economie. Die economie moet het in Europa momenteel vooral hebben van investeringen. Normaal hebben investeringen de neiging toe te nemen in tijden van sterke technologische vooruitgang. Nu AI stiekem in iedere porie van ons bestaan binnendringt, kunnen we dat vakje zeker aanvinken. Anderzijds zijn investeringen natuurlijk ook afhankelijk van de economische vooruitzichten, en wat dat betreft blijven we toch wat op onze honger zitten. Zeker nu de VS het met zijn importtarieven onze Europese (en andere buitenlandse) bedrijven extra lastig maakt. 

Soms zijn de cijfers moeilijk te interpreteren. De beter dan verwachte derdekwartaalgroei van de Franse economie bijvoorbeeld (0,5% jaar op jaar), viel voor een belangruk stuk toe te schrijven aan de gestegen export. Net voor de verhoging van de Amerikaanse importtarieven in augustus, hebben veel Franse bedrijven nog snel een en ander naar de VS verscheept. Dat zijn vanzelfsprekend geen structurele elementen. En we zien dat sinds april, toen Trump met zijn met zijn tarievensaga begon, de economische cijfers wel vaker vertekend worden door dit soort van “ad hoc” bewegingen.  

Kijken we daar doorheen, dan doemt het beeld op van een vertragende mondiale economie. Is dat een drama? Niet direct. Zolang we niet in een recessie sukkelen met een sterke stijging van de werkloosheid en dus bijkomende druk op de consumptie, kunnen markten hier mee leven.   Temeer omdat ondertussen de inflatie aan weerszijden van de Atlantische Oceaan min of meer onder controle lijkt.

Centrale banken doen wat gevraagd wordt

Om de economie wat extra adem te geven, tonen centrale banken zich geneigd hun monetaire beleid te versoepelen. De ECB is daarin reeds een heel eind gevorderd en zag de voorbije week geen reden om de depositorente van 2% nog verder te verlagen. De Amerikaanse centrale bank daarentegen, die pas in september opnieuw begonnen is met renteverlagingen, maakte haar basisrente zo’n kwartje goedkoper. Concreet betekent dit dat de dagrente die Amerikaanse banken elkaar aanrekenen, nu tussen de 3,75% en 4,00% ligt. Zullen Powell en de zijnen de rente nog dieper naar beneden duwen? Mogelijk wel, al lieten ze doorschemeren daar mogelijk tot volgend jaar mee te wachten. Vervelend is dat ze momenteel door de shutdown geen toegang hebben tot de gebruikelijke statistieken over de arbeidsmarkt. Niet noodzakelijke overheidsdiensten zijn immers voorlopig gesloten. 

Nieuwe datacenters: wanneer wordt veel te veel 

Belangrijk voor de beurzen zijn dezer dagen ook de derdekwartaalrapporten die met bakken uit de hemel vallen. En opnieuw lopen de AI-gerelateerde reuzen daarbij in de schijnwerpers. Verwonderlijk kan je dat niet noemen, want de Amerikaanse beurs vertoont nog steeds een historisch grote concentratie. Zo sloopte Nvidia vorige week nog de grens van 5000 miljard USD beurswaarde. En dus wil iedereen weten hoe het deze hyperscalers vergaat. Of ze hun torenhoge verwachtingen kunnen waarmaken. En of we voldoende reden hebben om te geloven dat dit ook in de toekomst zo zal zijn. 
Een belangrijke motor achter de fabelachtige winsten van deze AI-goden is de explosie aan datacenters. Deze gaat hand in hand met een toenemende twijfel langs de kant van de belegger over de noodzaak van al die centers. M.a.w. gaan we op een dag niet tot de vaststelling komen dat er gewoon teveel zijn. Zelfs Mark Zuckerberg maakte zich die bedenking bij de toelichting van de cijfers van Meta, het bedrijf boven Facebook en Instagram. “Mogelijk investeren we teveel,” zo liet hij zich ontvallen, “in dat geval verkopen we rekenkracht”.  Dat zal wel, dachten nogal wat beleggers, maar tegen welke prijs? Het aandeel Meta verloor in een klap een tiende van zijn beurswaarde. Alphabet daarentegen fietste vlot hoger. Nochtans werden ook hier forse investeringen aangekondigd. Om maar te zeggen: het geloof in AI, en vooral in de winstgevendheid ervan, staat nog steeds overeind. Maar de hoogtevrees neemt toe. 

Bron: LSEG Datastream